-
1 écuyer tranchant
гл.общ. стольник, разрезавший мясо -
2 tranchant
-E adj.1. о́стрый*, нато́ченный (affilé); ре́жущий (qui peut couper);rendre tranchant — точи́ть/на=; l'écuyer tranchant vx. — сто́льникun couteau tranchant — о́стрый нож;
2. fig. реши́тельный; категори́ ческий; ре́зкий*;d'une voix tranchante — реши́тельно; категори́чно; ре́зким <категори́чным> то́ном; il a été tranchant dans la discussion — он был ре́зким <категори́чным> в спо́реun argument tranchant — реши́тельный аргуме́нт;
3. (vif) ре́зкий, ре́жущий;le tranchant d'un sabre (d'un couteau) — ле́звие са́бли (ножа́); une épée à deux tranchants — обоюдоо́стрый меч (glaive); le tranchant d'une charrue — ле́мех плу́га; le tranchant de la main — ребро́ руки́des couleurs tranchantes — ре́зкие <ре́жущие глаз> цвета́м m остриё, ле́звие;
║ fig.:un argument à double tranchant — па́лка о двух конца́х
-
3 écuyer
1. m (f - écuyère) 2. m1) берейтор2) ист. шталмейстер3) ист. дворянин на службе у сеньора; щитоносец ( в Средние века)écuyer de main — дворянин, подававший руку господам при посадке в карету4) ист. молодой дворянин, ещё не прошедший посвящение в рыцари -
4 tranchant
1. adj ( fém - tranchante)1) режущий, острыйécuyer tranchant ист. — стольник, резавший мясо2) резкий3) решительный, смелыйton tranchant — резкий, безапелляционный тон2. m1) остриё, лезвие; режущая кромкаlame à deux tranchants — 1) обоюдоострое лезвие 2) перен. палка о двух концах2)tranchant de la main — ребро ладони3) резак, нож4) перен. резкость, категоричность, язвительность -
5 écuyer
m. (bas lat. scutarius) 1. ант. щитоносец; 2. ист. благородник, който няма още рицарско звание; 3. ист. благородник с най-ниска титла; 4. учител по езда; 5. изкусен ездач; écuyer tranchant ост. прислужник в дворец, който се е занимавал с насичането на месото; écuyer de bouche който е обслужвал при официални вечери в дворец; grand écuyer главен интендант на конюшни. -
6 écuyer
-ÈRE m, f1. (cirque) нае́здни|к, -ца;les écuys du cirque — цирковы́е нае́здники
2. (cavalier, amazone) нае́здни|к, -ца;des bottes à l'écuyère — сапоги́ для верхо́вой езды́c'est un bon écuyer — он хоро́ший нае́здник, он хорошо́ е́здит верхо́м;
3. (instructeur) бере́йтор4. hist. оружено́сец; паж ◄-а► (page);l'écuyer tranchant — сто́льник Rus.
См. также в других словарях:
écuyer — écuyer, ère [ ekɥije, ɛr ] n. • escuier 1080; bas lat. scutarius, de scutum → 1. écu 1 ♦ N. m. Anciennt Gentilhomme au service d un chevalier. ♢ Écuyer tranchant : officier qui découpait les viandes. Écuyer de bouche, qui servait à la table du… … Encyclopédie Universelle
Ecuyer — Écuyer L écuyer, du latin scutiger ou scutarius (on trouve aussi comme synonyme scutifer ou armiger) est, à l origine, un gentilhomme qui accompagnait un chevalier et portait son écu. De là, écuyer a été employé comme titre pour un jeune homme… … Wikipédia en Français
tranchant — tranchant, ante [ trɑ̃ʃɑ̃, ɑ̃t ] adj. et n. m. • 1080; de trancher I ♦ Adj. 1 ♦ Qui est dur et effilé, peut diviser, couper. ⇒ coupant. Instrument tranchant, comportant généralement une ou plusieurs lames, et destiné à couper (ciseaux, couteau,… … Encyclopédie Universelle
tranchant — 1. (tran chan) s. m. 1° Le côté tranchant d une épée, d un couteau, etc. • Pharaon les a vus, et il s est consolé de la foule de tout son peuple qui a été tué par le tranchant de l épée, SACI Bible, Ézéchiel, XXXII, 31. • Le glaive qui a… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
écuyer — ÉCUYER, s. m. se disoit autrefois d un Gentilhomme qui suivoit et accompagnoit un Chevalier, et portoit son écu, lui aidoit à prendre ses armes et à se désarmer. Un Chevalier étoit accompagné de son Écuyer. Autrefois les jeunes gens de la plus… … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
Écuyer — Corps de pages de l Armée prussienne. L’écuyer, du latin scutiger ou scutarius (on trouve aussi les termes de scutifer et armiger dans la Rome antique ou au Moyen Âge) est, à l origine, un gentilhomme o … Wikipédia en Français
écuyer — (é kui ié ; l r ne se lie jamais ; au pluriel, l s se lie : des é kui ié z habiles) s. m. 1° Anciennement, gentilhomme qui portait l écu d un chevalier. • Trois simples écuyers, sans bien et sans secours, VOLT. Tancr. I, 1. • Le service de… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
ÉCUYER — s. m. Il se disait anciennement d Un gentilhomme qui suivait et accompagnait un chevalier, qui portait son écu et lui aidait à prendre ses armes et à se désarmer. Un chevalier accompagné de son écuyer. ÉCUYER, est aussi Le titre que portaient… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
TRANCHANT, ANTE — adj. Qui tranche. Couteau tranchant. épée tranchante. Un instrument tranchant. écuyer tranchant, Officier qui coupait les viandes à la table des rois et des princes. En termes de Chasse, Côtés tranchants, Les côtés du pied de l’animal, lorsqu’ils … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
TRANCHANT — ANTE. adj. Qui tranche. Couteau tranchant. Épée tranchante. Écuyer tranchant, Officier qui coupe les viandes à la table des rois et des princes. En Vénerie, Côtés tranchants, Les côtés du pied de l animal, lorsqu ils ne sont pas usés. Fig.,… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
ÉCUYER, ÈRE — n. Celui, celle qui enseigne à monter à cheval, qui dresse les chevaux au manège. Quel est l’écuyer qui tient ce manège? écuyers de l’école de Saumur. Cet homme est bon écuyer, Il monte bien à cheval, il sait bien mener, bien dresser un cheval.… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)